ترجمه رسمی و غیررسمی

وقتی اولین بار اسم ترجمه رسمی به گوش‌تان می‎‌‎خورد، حتماً این سوال برای‌تان پیش می‌آید که «مگه ترجمه رسمی و غیررسمی دارد؟» این‌جاست که تازه متوجه وجود انواع ترجمه می‌شوید. وقتی نهادی از شما ترجمه رسمی می‌خواهد، دیگر نمی‌توانید کارتان را به مترجم بسپارید تا برای‌تان ترجمه کند، بلکه باید به فکر طی کردن مراحل دیگری باشید. اما تفاوت ترجمه رسمی و غیررسمی در چیست؟ برای ترجمه رسمی به کجا مراجعه کنیم؟ اصلاً ترجمه رسمی را چه کسی انجام می‌دهد؟ فرق بین ترجمه رسمی و ترجمه غیررسمی مثل تفاوت بین شب و روز است! در ادامه این مطلب، هر آنچه باید در مورد ترجمه رسمی و ترجمه غیررسمی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ویکی رسمی همراه باشید.

ترجمه رسمی چیست؟

ترجمه رسمی ترجمه‌ای است که از آغاز تا پایان آن زیر نظر قوه قضاییه ایران انجام می‌شود. اما منظور از نظارت قوه قضاییه بر سیستم ترجمه رسمی چیست؟

• ترجمه رسمی را مترجم مورد تأیید قوه قضاییه انجام می‌دهد. هر مترجم رسمی در آزمون قوه قضاییه شرکت می‌کند.
• قوه قضاییه مجوز فعالیت فریلنس به مترجمان رسمی نمی‌دهد و هر مترجم رسمی باید در دفتر ترجمه رسمی فعالیت کند.
• ترجمه رسمی فقط در دارالترجمه رسمی (همان دفتر ترجمه رسمی) انجام می‌شود.
• هزینه ترجمه رسمی را قوه قضاییه تعیین می‌کند و همه مترجمان رسمی و دارالترجمه‌ها باید از این قیمت‌گذاری پیروی کنند.
• مهر و سربرگ را قوه قضاییه در اختیار مترجم رسمی قرار می‌دهد.
• مجوز تأسیس و فعالیت دارالترجمه را قوه قضاییه صادر می‌کند.
• قوه قضاییه تعیین می‌کند کدام اسناد و مدارک ترجمه رسمی شوند.

بنابراین ترجمه رسمی کاملاً زیر نظر قوه قضاییه ایران انجام می‌شود و کاملاً ارزش قانونی دارد.

ترجمه غیررسمی چیست؟

ترجمه غیررسمی نوع دیگری از ترجمه است. همان چیزی که همه ما تحت عنوان ترجمه می‌شناسیم در واقع ترجمه غیررسمی است. هر کسی که دانش زبان کافی داشته باشد و مهارت‌ها و فنون ترجمه را بشناسد، می‌تواند ترجمه غیررسمی را انجام دهد.

مترجمان به صورت فریلنس یا در موسسه‌های ترجمه فعالیت می‌کنند.

مترجم می‌تواند هر چیزی را ترجمه کند، از مقاله و کتاب گرفته تا وبسایت و اپلیکیشن. در واقع، هیچ محدودیتی در این مورد وجود ندارد.

قیمت گذاری ترجمه غیررسمی را نیز خود مترجم یا موسسه محل فعالیتش تعیین می‌کند. نهاد خاصی بر این قیمت‌گذاری نظارت ندارد.

تفاوت ترجمه رسمی و غیررسمی در چیست؟

تا به این‌جا، با تعریف ترجمه رسمی و ترجمه غیررسمی آشنا شدید. اکنون نوبت به مقایسه این دو نوع ترجمه می‌رسد. در ادامه، ترجمه رسمی و ترجمه غیررسمی را در ابعاد مختلف بررسی کرده‌ایم.

مترجم رسمی و غیررسمی

مترجم رسمی در آزمون دو مرحله‌ای قوه قضاییه شرکت کرده است و نمره قبولی و مجوز فعالیت را به دست آورده است.

مترجم غیررسمی با اتکا بر دانش زبانی و مهارت‌های ترجمه‌اش فعالیت می‌کند و برای فعالیت نیاز به مجوز از نهاد خاصی ندارد.

کاربرد ترجمه رسمی و غیررسمی

برای دریافت ویزا و هر گونه همکاری با نهادها و سازمان‌های خارجی باید به فکر ترجمه رسمی باشید. هر محتوا و مطلبی ترجمه رسمی نمی‌شود، بلکه فقط اسناد و مدارکی که ارزش قانونی دارند ترجمه رسمی می‌شوند.

در ترجمه غیررسمی، هیچ محدودیتی وجود ندارد. مقاله، کتاب، رزومه، انگیزه نامه، توصیه‌نامه، سایت، اپلیکیشن، بروشور و هر چیز دیگری که فکرش را بکنید ترجمه غیررسمی می‌شود.

مدت زمان اعتبار ترجمه رسمی و غیررسمی

ترجمه رسمی حداکثر شش ماه اعتبار دارد و پس از آن، باید به فکر ترجمه مجدد باشید. در واقع، هنگام ارائه ترجمه به سفارت یا هر نهاد دیگری، باید تاریخ آن را چک کنید و مطمئن شوید مدت زمان اعتبار ترجمه‌ رسمی تان نگذشته باشد. اگر ترجمه رسمی منقضی شده باشد، هیچ نهادی آن را از شما قبول نخواهد کرد.

ترجمه غیررسمی تاریخ انقضا ندارد، چرا که قرار نیست به موسسه‌ای قانونی ارائه شود.

ظاهر ترجمه رسمی و غیررسمی

ترجمه رسمی باید روی سربرگ قوه قضاییه انجام شود و مترجم رسمی نیز باید آن را مهر و امضا کند.

ترجمه غیررسمی ظاهر مشخصی ندارد و می‌تواند در قالب یک فایل ورد (Word) تحویل کاربر داده شود.

محل انجام ترجمه رسمی و غیررسمی

ترجمه رسمی باید در دارالترجمه انجام شود. در واقع، اگر بخواهید ترجمه رسمی انجام دهید، باید به دارالترجمه رسمی زبان مورد نظرتان مراجعه کنید. برای مثال، برای ترجمه رسمی انگلیسی باید به دارالترجمه انگلیسی مراجعه کنید و برای ترجمه رسمی آلمانی باید به دارالترجمه آلمانی مراجعه کنید.

برای محل انجام ترجمه غیررسمی هیچ محدودیتی وجود ندارد.

قیمت‌گذاری ترجمه رسمی و غیررسمی

قیمت ترجمه رسمی را قوه قضاییه ایران طی انتشار نرخ‌نامه مشخص می‌کند.

قیمت‌گذاری ترجمه غیررسمی را خود مترجم یا موسسه ترجمه انجام می‌دهد.

چه چیزهایی ترجمه رسمی نمی‌شود؟

هر سند یا مدرک فاقد ارزش قانونی به هیچ وجه ترجمه رسمی نمی‌شود. مواردی مانند شناسنامه، کارت ملی، مدارک تحصیلی، سابقه بیمه و سند ملک و خودرو ترجمه رسمی می‌شوند. البته یادتان باشد که گواهی موقت دانشگاه ترجمه رسمی نمی‌شود. بنابراین اگر قصد دریافت ویزای تحصیلی دارید، باید باید برای دریافت دانشنامه اقدام کنید و آن‌ را ترجمه رسمی کنید.

به علاوه، مواردی مانند مقاله، کتاب، سایت، انگیزه‌نامه، روزمه، سی وی، توصیه‌نامه و بروشور تحت هیچ شرایطی ترجمه رسمی نمی‌شود.

سخن آخر

تا به این‌جا، با تفاوت میان ترجمه رسمی و ترجمه غیررسمی آشنا شدید. همانطور که مشاهده کردید، این دو نوع ترجمه کاملاً متفاوت با یکدیگر هستند. ترجمه رسمی را مترجم رسمی مورد تأیید قوه قضاییه انجام می‌دهد، اما ترجمه غیررسمی را هر شخص مسلط به زبان غیرفارسی و مهارت‌های ترجمه انجام می‌دهد. ترجمه رسمی باید در دارالترجمه رسمی انجام شود، اما در مورد ترجمه غیررسمی، هیچ محدودیتی در مورد محل انجام آن وجود ندارد. تفاوت‌هایی از این دست میان این دو نوع ترجمه زیاد است. بنابراین اگر به ترجمه رسمی نیاز داشتید، از همان اول به دارالترجمه مراجعه کنید و ترجمه رسمی به مهر مترجم و روی سربرگ قوه قضاییه تحویل بگیرید.